Praca porusza problematykę projektowania wystaw dizajnu. Ekspozycje prezentujące projektowanie mogą zarówno dostarczać wrażeń estetycznych, kiedy bazują na obiektach, lub – poprzez włączenie obiektów w szerszą narrację i intencjonalne rozbudowanie kontekstu – opowiadać o użytkowym lub innym aspekcie eksponatów. Rozwijając ów kontekst, twórcy wystawy dostarczają widzom informacji i poszerzają ich wiedzę.
Projektowanie wystaw to szeroki i wielowątkowy temat. Cele i funkcje ekspozycji zależne są od czasu ich trwania, stopnia wykorzystania kolekcji muzealnych, instytucji, w których się odbywają. Ważna jest edukacyjna rola wystaw, łączy się ona z pojęciami interpretacji i kontekstu. Znaczenie ma charakterystyka widzów, zrozumienie ich zachowań i respektowanie ich potrzeb.
Możliwe jest wskazanie specyfiki wystaw dizajnu w zakresie ich tematyki, funkcji, właściwych kryteriów wyboru eksponatów, da się wyodrębnić charakterystyczne zachowania zwiedzających. Zauważalne jest dążenie do przełamania nawyków konsumenckich, postrzegania produktów jedynie jako przedmiotu transakcji handlowych. Zawarta w pracy analiza instytucji wystawienniczych pokazuje, jak profil danej instytucji wpływa na odbiór wystaw dizajnu. Analiza realizacji związanych z dizajnem polskich i zagranicznych (głównie europejskich) instytucji wystawienniczych, festiwali i targów wskazuje rozwiązania ułatwiające eksponowanie kwestii projektowych.
Wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie pt. Z drugiej strony rzeczy. Polski dizajn po 1989 roku.5.04-19.08.2018; frekwencja 35 729 osób, 308 osób dziennie.
Projekt wystawy Z drugiej strony rzeczy. Polski dizajn po roku 1989 jest dziełem realizowanym w ramach doktoratu i stanowi praktyczne wykorzystanie wcześniej sformułowanych wniosków. Ekspozycja zostanie zaprezentowana w Muzeum Narodowym w Krakowie od kwietnia do sierpnia 2018 roku. Pokazane zostaną zmiany, jakie zaszły w polskim dizajnie po 1989 roku, jak rozwijało się projektowanie w pierwszych dekadach po transformacji oraz jakie tendencje i trendy ukształtowały się współcześnie. Ekspozycja zostanie przygotowana w największej sali wystaw czasowych w Gmachu Głównym MNK. Obiekty pogrupowane będą tematycznie i rozplanowane w podzielonej zabudową tymczasową przestrzeni. Główna idea aranżacji łączy się z wizją białej kartki papieru, materialnego znaku początku procesu twórczego. Projekt aranżacji przewiduje użycie ekspozytorów z podświetlanymi blatami. Pomysł ten ma wydzielić relatywnie drobnym (w stosunku do rozmiaru sali) przedmiotom przestrzeń, pokazać je inaczej, niż widzimy je w codziennym życiu, oraz dodatkowo – odciągnąć uwagę widza od niejednolitej, marmurowej podłogi. Każdy z obiektów zostanie podpisany, towarzyszyć mu będzie również opis jego tytułowej „drugiej strony”. Wybrane obiekty uzupełnione zostaną dodatkowymi materiałami wizualnymi. Na wystawie pojawią się też filmy przybliżające wybrane tematy oraz rozwiązania wskazujące na ważne dla dizajnu zagadnienia. Wybranych eksponatów będzie można dotykać. Przewidziana jest ścieżka zwiedzania dla osób niewidomych (z przewodnikiem) i materiały dla dzieci.
